حضرت زینب کبری(س) خورشید نجابت و ادب

حضرت زینب (س) کمالات اخلاقی را از پدرش علی (ع) و مادرش حضرت فاطمه (س) و جدش پیامبر اکرم (ص) به ارث برد. و نمونه یک بانوی مومن وصالح بود.

حضرت زینب(ع)  دخت امیر المومنین حضرت علی (ع) و مادرش فاطمه (س) دخت پیامبر اکرم (ص) وخواهر و برادرانش از پدر ومادرش: امام حسن وامام حسین وام کلثوم(ع) می باشند.
وی در پنجم ماه جمادی الاول سال پنجم هجری چشم بجهان گشود. در این هنگام مادرش فاطمه زهرا(س) از حضرت امیر المونین (پدرش) درخواست کرد برایش نامی برگزیند. حضرت علی (ع) فرمود: نمی توانم پیش از جدش رسول الله نامی برایش برگزینم. پیامبر اکرم (ص) در آن هنگام در سفر بود و بهنگام بازگشت پرسید: نام این نوزاد را چه گذاشتید ؟ حضرت علی گفت : نمی توانستم پیش از خداوند در این باره تصمیم بگیرم . در اینجا بود که جبرئیل بر پیامبر اکرم (ص) نازل گردید وفرمود: این نوزاد را زینب بنامید. خداوند این نام را برایش برگزید. جبرئیل همچنین دشواریهایی را حضرت زینب با آن روبرو خواهد شد برای پیامبر (ص) گوشزد نمود ودراینجا بود که حضرت محمد (ص) به گریه افتاد.
حضرت زینب در دامان جدش پیامبر اکرم (ع) وپدرش حضرت علی (ع) و مادرش فاطمه زهرا (س) و در کنار برادرانش حسن وحسین (ع) پرورش یافت و در نتیجه نمونه یک بانوی مومن وصالح بود.
القاب وی: صدیقة صغرا، عقیله بنی هاشم، قهرمان کربلاء هنگامیکه وفات جدش حضرت پیامبر (ص) نزدیک شد، زینب نزد وی آمد وگفت: دیروز در رویا دیدم که جهان سیاه وتاریک گشته ومرا از اینسو بدان سو می کشانند و یک درخت تنومندی را دیدم که بدان پناه بردم و شاخه هایش را در دست گرفتم که قطع گردید وبر زمین افتادم و شاخه های بزرگتر دیگری را در دست گرفتم که این نیز شکسته شد و همینطور چند بار این کار را تکرار کردم که همه شاخه ها شکسته شدند و در نتیجه از خواب بیدار گشتم. پیامبر اکرم (ص) فرمود: آن درخت جد تو است و یکی از آن شاخه های مادرت فاطمه است و دومی پدرت علی و دو شاخه دیگر برادرانت حسن وحسین هستند وتو در عزای اینان جامه سیاه بتن خواهی کرد.
موضعگیری حضرت زینب (س) در کربلا چنان بود که در حقیقت می توان وی را ادامه دهنده انقلاب امام حسین (ع) نامید چون تاج وتخت سرکشان را بلرزه درآورد.
ازدواج وی با عبد الله ابن جعفر ابن ابی طالب یکی از رویدادهای برجسته آن دوران بود چون عبد الله به بخشندگی و کرم شهرت داشت و به دیگران همواره کمک می کرد. فرزندان وی:عون ومحمد بودند که هر دو در روز عاشورا در کربلا بشهادت رسیدند همچنین عباس وعلی وام کلثوم .
حضرت زینب (س) کمالات اخلاقی را از پدرش علی (ع) و مادرش حضرت فاطمه (س) و جدش پیامبر اکرم (ص) به ارث برد. با توجه به سخنان پدرش درباره رویداد کربلا، وی بهمراه برادرش امام حسین (ع) برای دفاع از اسلام رهسپار کربلا گردید. پس از رویداد کربلا، حضرت زینب بیمار گردید و روز یکشنبه 14 رجب سال 62 درگذشت.
پس از واقعه کربلا و هنگامیکه خانواده امام حسین (ع) که حضرت زینب نیز در میان آنان بود، به کوفه آمدند، مردم کوفه گریه وزاری کردند و در اینجا بود که زینب به آنان اشاره کرد تا آرام بگیرند وسپس به آنان گفت: شما همانهایی هستید که برادرم حسین را تنها گذاشتید پس آرام بگیرید که نیازی به گریه های شما نیست.
عبید الله ابن زیاد فرماندار کوفه بنابدرخواست یزید، حضرت زینب (س) را بهمراه دیگر اسرای کربلا و سر امام حسین (ع) به شام فرستاد. هنگامیکه همه اینان به دربار یزید رسیدند، وی با عصای خود بر سر امام حسین (ع) زد. در همین جا بود که حضرت زینب (س) سخنرانی مشهور خود را در سرزنش یزید وخاندانش بر زبان راند از جمله فرمود: خداوند متعال حقیقت را نیکو بازگو فرمود، آن‏جا که در قرآن بیان داشت: پایان کار کسانى که زشتکارى و گناه انجام داده‏اند به جایى رسید که آیات خدا را دروغ شمردند و آنها را به استهزا و مسخره گرفتند (سوره روم/10) آرى، کلام خدا راست و عین واقعیت و حقیقت است. ای یزید از این‏ که زمین و آسمان را بر ما تنگ گرفته‏اى و ما را هم ‏چون اسیران از سویى به سوى دیگر مى‏برى، گمان مدار که ما نزد خدا خوار و پست‏ شده‏ایم و تو در پیشگاه او جایگاه و منزلت ‏یافته‏اى؟ و با این تصور خام و باطل، باد به غبغب انداخته و با نگاه غرورآمیز و شادمانه به اطراف خود مى‏نگرى؟ از این ‏که دنیایت آباد شده است و امور طبق مراد تو مى‏چرخد و مقام و منصبى را که حق ما خاندان رسول الله (ص( است، در دست گرفته‏اى، شادمانى؟ اگر چنین تصور باطلى در وجود تو حکمفرما شده است، لحظه‏اى بیندیش و فکر کن! مگر فراموش کرده‏اى فرموده خدا را که مى‏فرماید: گمان نکنند آنان که به راه کفر بازگشته‏اند که آنچه ما براى آنها پیش مى‏آوریم و آنها را مهلت مى‏دهیم به نفع آنان و به خیر و سعادتشان است، که این مهلت دادن براى آن است که بر گناهان خود بیفزایند و براى آنان عذاب ذلت‏آمیز ابدى در پیش مى‏باشد(سوره آل‏عمران/17)
آیا این عدالت است که زنان و کنیزان خود را در پس پرده نهان سازى، ولى دختران پیامبر خدا را، در میان نامحرمان، به صورت اسیر حاضر نمایى، حجاب آنان را بدرى، روى آنان را بگشایى و دشمنان، آنان را از شهرى به شهرى ببرند و شهرى و بیابانى بدانها چشم بیدوزند ......
بر اثر این سخنان حضرت زینب (س) حاضران در دربار یزید برآشفتند چون در آغاز گمان نمی کردند که آن سر، از آن نواده پیامبر اکرم(ص) و این بانو نیز نوه پیامبر اسلام باشد.... و در اینجا بود که یزید با آشفتگی دستور داد آنان را از دربار خارج سازند و روانه مدینه نمایند ....
حضرت زینب (س) در 15 رجب سال 62 هجرت وفات یافت. اما درباره مکان دفن وی اختلاف نظر بسیار است. از جمله کسانی که می گویند مزار حضرت زینب در قاهره پایتخت مصر است چون هنگامیکه وی برای زیارت سر امام حسین (ع) ( مقام رأس الحسین ) که به قاهره سفر کرد در همانجا وفات یافت وبخاک سپرده شد. بعضی دیگر مکان خاکسپاری وی را در دمشق می دانند و بعضی نیز در مدینه.

شبکه ایران: نگارنوروزبهاری

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: